Levenscyclus van parkieten

In het wild gaan parkieten meestal nestelen als reactie op regenval. Dit is meestal tussen juni en januari, al zullen ze de kans grijpen zodra de mogelijkheid zich voordoet. Als er water in overvloed is kunnen de vogels hun nomadische levensstijl tijdelijk achter zich laten en zich ergens settelen. Indien de water- en voedselvoorraad het toestaat, zullen de vogels meerdere nestjes na elkaar krijgen.

Het nest van een grasparkiet is minimalistisch - een holte in een boom, groot genoeg voor een volwassen parkiet en vijf tot acht witte eieren. Soms zal een paal dienstdoen als boom, en zo nu en dan wordt een boomstam op de grond uitgekozen. Alleen het vrouwtje broedt op de eieren, het mannetje voorziet zijn partner als een soort bediende van voedsel. Hij braakt een pap uit van bladen en zaden waaraan ze zich gegoed kan doen.

Een wilde grasparkiet in een eucalyptus boom

Na 17-19 dagen komen de eieren uit, één voor één over een periode van een week. Parkieten worden naakt, blind en hulpeloos geboren, net als alle papegaaien (en veel andere vogels). De eerste maaltijd die ze krijgen komt uit de krop van hun moeder, ook wel parkietenmelk genoemd. Dit bevat essentiële voedingsstoffen en antilichamen. De pop (moedervogel) is in de eerste week zelfs in staat de hoeveelheid en consistentie van deze vloeistof aan te passen om er zeker van te zijn dat elke leeftijdsgroep de juiste voedingsstoffen binnenkrijgt.

Het mannetje vliegt van zonsopgang tot zonsondergang af en aan om zijn krop te vullen met zaden en het weer uit te braken voor zijn partner. Zij op haar beurt zal het beste van de krop weer aan haar jongen geven. Na ongeveer drie weken begin ook het mannetje zijn nageslacht rechtstreeks te voeden (al zal een overbeschermend vrouwtje dit soms niet toestaan en haar jongen alleen blijven voeden totdat ze uitvliegen).

Omdat het vrouwtje de eieren in fasen legt, zijn er altijd jongen van verschillende grootte in het nest. In tegenstelling tot veel vogelsoorten, waar de laatst geboren jongen niet meer zijn dan een soort back-up en worden afgestoten als de eerst-geborenen het goed doen, zijn de overlevingskansen van jongere grasparkieten goed. Als de eieren zijn uitgekomen zal de moedervogel instinctief de jongste vogels eerst voeren, en niet de opdringerige oudere leden van het nest. In gevangenschap worden de later gelegde eieren soms verwijderd en aan een broeds koppel gegeven om uit te broeden.

Een parkieten kuiken van drie weken oud

Na zeven dagen zijn parkieten kuikens ertoe in staat hun eigen kopje omhoog te houden, na tien dagen openen ze hun ogen. Dit is ook het moment dat een zacht dons ontstaat. Na twee weken worden veren met pennen zichtbaar, die na drie tot vier weken zullen uitgroeien tot prachtige parkietenveren. Na dertig tot veertig dagen zijn de jongen klaar om het nest te verlaten. Toch zijn ze pas na negen maanden volledig onafhankelijk.

Als ze de leeftijd van één jaar bereiken zijn parkieten oud genoeg om zelf te broeden en begint de cyclus opnieuw. Zoals bij alle vogelsoorten waar beide ouders veel tijd investeren in het grootbrengen van hun jongen, bestaat er ook tussen een koppel parkieten een sterke band. Dit is te zien aan hoe ze met elkaar omgaan. Zo worden er snavel-kusjes gegeven en verzorgen de vogels elkaars veren.

Levensverwachting van een parkiet

In het wild worden parkieten vaak tussen de vijf en acht jaar oud. In gevangenschap levende parkieten kunnen wel tien tot vijftien jaar worden. En er is zelfs bekend dat een parkiet maar liefst 29 jaar oud is geworden.