Welsh harlequin eend | Eendensoorten

Welsh harlequin eend Geschiedenis

Dit ras heeft een interessant verhaal. De ontwikkeling werd gestart door Group Captain Leslie Bonnet in de late jaren 1940 met behulp van khaki campbell 'sports' (zuivere rassen die niet lijken op de standaar normen - veel gebruikt in de ontwikkeling van rassen) die later werden gekruist met andere rassen. Hoewel hij dit oorspronkelijk deed in Herefordshire, verhuisde het gezin naar Noord-Wales, vandaar de naam 'welsh harlequin'. Het bleek een populair ras maar zoals voor veel eendenrassen gold daalde ook het aantal welsh harlequin eenden sterk in de jaren vijftig en zestig. Daarna sloeg het noodlot toe toen een vos de vogels van Group Captain Bonnet verorberde. Deze eenden waren de directe afstammelingen van de originele 'sports'. Het zag ernaar uit dat het ras voorgoed verloren was. Gelukkig bleek dat Eddie Grayson uit Lancashire in 1963 enkele van de originele eenden had gekocht zodat het ras behouden bleef.

In 1968 werd het ras in de VS geïntroduceerd en gestandaardiseerd in 1987. Tot op de dag van vandaag is het vanwege zijn schoonheid en bruikbaarheid een populair ras. De woerd heeft een groene en bronzen kop met een witte cirkel rond de nek, de borst en schouders hebben een rijke rood-mahoniebruine kleur. De vleugels hebben een schildpadeffect. De eend heeft een honingbruine kop en nek met een reebruin tot crème-kleurig lichaam met strepen op haar vleugels, waardoor de woerd en de eend samen een mooi paar vormen.

Welsh harlequin eend Gedrag

De welsh harlequin eend legt een respectabele 100 tot 200 eieren per jaar. Het is een dociele en kalm eend die niet vliegt. Ze zullen tevreden in de boomgaard of tuin rondscharrelen waar ze enthousiast naar insecten zoeken. Ze hebben een hoog libido dus houd niet meer dan één woerd, dit om de dames te beschermen. Deze eend wordt geclassificeerd als een licht ras.